Od długiego czasu, tj. półtora roku mój kręgosłup dawał mi się we znaki. Czasami nie mogłem zwlec się z łóżka z bólu. Ciągłe migreny, ból nogi, pleców. Po weekendzie Alpha, w czasie wylania Ducha Świętego, kiedy modlili się wstawiennicy nade mną, nie czułem praktycznie nic. Inni upadali, płakali, śmiali się a u mnie nic. Kiedy w niedzielę wróciłem do domu, zauważyłem, że przestał mnie boleć kręgosłup ale okropnie zaczął mnie boleć prawy pośladek, jakby ktoś tak solidnie mnie kopnął. W poniedziałek rano było jeszcze gorzej, nie wstałem z łóżka, bolało mnie wszystko poza kręgosłupem. Wstawałem mnóstwo razy w nocy, miałem trudności z oddychaniem, nasilił się ból prawego boku, do tego napadowe bóle serca, trudności z chodzeniem, irytacja, rozdrażnienie, złość.

Pojechałem na Mszę z modlitwą o uzdrowienie i uwolnienie, tam miałem spoczynek w Duchu Świętym. Dziś noga nadal mnie boli, ale czuję że powoli zmienia się moje wnętrze. Mam więcej pokory w sobie, większą akceptację tego co się dzieje w moim życiu. Choć cierpliwości nadal mi brakuje, nadal trudno jest mi podjąć niektóre decyzje, pojawiają się jeszcze dawne obawy i lęki, ale odrzucam je natychmiast ponieważ wiem, że pochodzą od złego. Codziennie modlę się do Ducha Świętego. Tak naprawdę to dopiero teraz zaczynam rozumieć czym jest miłość, dopiero teraz zaczynam powoli pozbywać się egozimu, dopiero teraz potrafię oddać jakąś rzecz, która tak naprawdę jest mi niepotrzebna, bez najmniejszego wewnętrznego oporu. Dla mnie to cud, bo chociaż próbowałem wielokrotnie tego pozbyć się swoimi siłami to nigdy mi się to nie udało. Na dzień dzisiejszy moja sytuacja zdrowotna i ekonomiczna pozostawia wiele do życzenia, ale wierzę, że moja droga ma być taka. Za wszystko zacząłem dziękować Bogu, za ciężkie i niezrozumiałe sytuacje. Wiem, że ta cisza, która jest teraz we mnie nie jest moja. Otrzymałem ją od Boga.