Przed kursem Alpha byłam praktykującą katoliczką. Z reguły rzecz biorąc nie miałam problemu w kontaktach z ludźmi. Starałam się cieszyć tym co mam, ale nie znając wtedy jeszcze mocy Uwielbienia Bożego. Do czasu gdy przeżyłam wielką tragedię w swoim życiu. Czułam się jak gdyby wszystko mi się zawaliło. Modliłam się, choć teraz wiem że to była cały czas modlitwa błagania o pomoc. Bez żadnego dziękczynienia. Nie umiałam w tamtym momencie dziękować Panu za wszystko co mam, za miłość, za rodzinę, za wspaniałych ludzi obok mnie itd. Aż w końcu trafiłam, dzięki moim dobrym „duszyczkom”, na Alphę. Co prawda kurs zaczęłam dopiero od trzeciego spotkania, ale widocznie tak miało być. Bo na tym spotkaniu był omawiany temat przebaczenia. Myślę sobie, niemożliwe, to na pewno nie zbieg okoliczności. Na pewno Pan przyszedł mi z pomocą. Bo przecież to był czas w moim życiu, kiedy biłam się z myślami jak przebaczyć pewnej osobie. I stało się. Moje serce zaczęło „mięknąć”. Już od pierwszego spotkania Pan dał mi mocno do zrozumienia, że jest przy mnie, tylko musiałam się na Niego bardziej otworzyć. Potem kolejne spotkania, wspaniała atmosfera, a co więcej, wspaniali ludzie.

Tutaj kolejne działanie Ducha Świętego w moim życiu, kiedy to czekało mnie bardzo trudne dla mnie jak i dla mojej mamy spotkanie z pewną osobą. Ten chłopak wyrządził nam wielką krzywdę w życiu. Bardzo ciężka rozmowa. Gdybym nie uczęszczała na Alphę, z pewnością nie zaakceptowałabym postawy tej osoby. Byłabym na tym spotkaniu nerwowa, krzyczałabym. A ja co? Nie mogłam uwierzyć w to, jaki miałam w tym momencie spokój w sobie! Umiałam wyrazić swoje zdanie nie denerwując się. Byłam w szoku. Wtedy wiedziałam, że Duch Święty we mnie zadziałał. Wreszcie doczekałam się weekendu Alpha. Nie da się opisać uczuć, które mi wtedy towarzyszyły. Pierwszy raz mogłam uczestniczyć w uwielbieniu i modlitwie wstawienniczej. I dokładnie pierwszy raz poczułam miłość Bożą w moim sercu. Czułam się tak wspaniale, taka szczęśliwa. To ciepło, które mnie zaczęło ogarniać było dla mnie niewyobrażalną siłą a zarazem poczuciem bezwarunkowej miłości. Te dwa dni były dla mnie niezwykłym przeżyciem. Moje życie się zmieniło. Staram się być bardziej cierpliwa i spokojna. Na pewno więcej się modlę wierząc w moc mojej modlitwy. Co najważniejsze, nauczyłam się przebaczać. Pół roku temu byłoby to niemożliwe.